Kada bubrezi prestanu sa radom pacijentu su na raspolaganju dva metoda lečenja: dijaliza i transplantacija.
Dijaliza je veštačko čišćenje krvi. Telo svojim radom proizvodi otpad koji se taloži u krvi. Njega inače čiste bubrezi. Kada su zdravi sav nagomilani otpad i višak vode se iz tela se izbacuje putem urina (mokraće). Kada bubrezi prestnu da rade urin ostaje u krvi izazivajući stanje koje se zove uremija. Uremija obuhvata sve simptome i znake koji su posledica prestanka rada bubrega: osećaj stalnog umora i iscrpljenost, nesposobnost obavljanja rutinskih poslova, pospanost, dekoncentrisanost, grčevi mišića, gubitak apetita, mučnina, povraćanje, krv u stolici, kratak dah, uporan svrab, žućkasta boja kože, bol u kostima, prelom kostiju bez uzroka, smanjen polni nagon i poremećeni mesečni ciklus kod žena. Ako se krv na vreme ne očisti može doći do kome i smrti. Da ne bi došlo do pojave uremije potrebno je preduzeti određene preventivne mere, a to su: Dijaliza kao postupak zamene bubrežne funkcije omogućava da ljudi prežive tj. da telo funkcioniše iako bubrezi ne rade. U Srbiji oko 4.500 ljudi živi uz pomoć dijalize. Postoji pet stadijuma bubrežne bolesti. Nefrolog (doktor koji leči bubrežne bolesti) određuje u kojoj je fazi bubrežna bolest na osnovu glomerularne filtracije (GFR). GFR govori u kojoj meri su bubrezi sposobni da očiste krv.
Vreme za otpočinjanje dijalize određuje nefrolog na osnovu laboratorijskih analiza i opšteg stanja pacijenta. Sa tretmanom dijalize se može početi: Doktori se obično odlučuju za nešto ranije otpočinjanje sa tretmanom dijalize da bi se izbegle komplikacije opasne po život pacijenta. |
|